जिंगल बेल, जिंगल बेल...

डिसेंबर येतो तोच मुळी चैतन्य घेऊन... नवीन वर्षाच्या स्वागताचे प्लान्स ठरत असतात आणि त्या आधीच सगळ्या उत्साहाला चार चांद लावायला जिंगल बेलची गोड किणकिण घेऊन ख्रिसमस दाखल होतो! ख्रिसमस ट्री, रेनडीअर च्या  गाडीतून बर्फाची वाट तुडवत भेटायला येणारा लालचुटुक कपडे घातलेला गुबगुबीत सांताक्लॉज... त्याच्या पोतडीतल्या त्या मस्त मस्त गिफ्ट्स... हे कल्पनेतलं विश्व सुद्धा किती गोंडस!

ख्रिसमसचं लहानपणापासून मला अपार आकर्षण! मी लहान असताना शेजारी एक ख्रिश्चन कुटुंब राहायचं. आता इतक्या वर्षांनी खरं तर त्या घरातला एकही चेहरा मला आठवत नाही. पण त्यांच्या देव्हार्यातली मदर मेरी आणि जीझसची तसबीर आणि जपमाळ मात्र लख्ख आठवते. जीझसच्या चेहऱ्यावर दिसणारे कमालीचे गोड, शांत आणि सात्विक भाव... कदाचित त्यामुळेच मला सगळे देव सारखे वाटत असावेत... दिवाळीला जसे आपल्या घरातून लादू, चकल्या, चीवड्यांचे वास दरवळतात. ख्रिसमस आला की त्या घरातून केक्स आणि डोनटस बेक केल्याचा सुवास येई. ते घर आणि तो शेजार मागे पडून एवढी वर्ष झाली तरी ख्रिसमस इव्हला मला ते सगळं आठवतं! आमच्या कोकणात मालवण, वेंगुर्ले भागात भरपूर ख्रिश्चन कुटुंब राहतात. एका ख्रिसमस च्या सुट्टीत तिकडे गेले असताना तिथल्या घरांच्या अंगणात किंवा कौलांवर बांधलेले 'गोठे' पाहिल्याचं आठवतंय मला अजून... कारण जीझसचा जन्म गोठ्यात झाला होता!  आपण नाही का दिवाळीत किल्ले करत? आपल्या सगळ्या सण समारंभातली, त्यांच्या सेलिब्रेशन मधली ही साम्यस्थळ दिसायला लागली की खूप छान वाटतं मला! या सणांच्या आणि संस्कृतींच्या नव्याने प्रेमात पडावं असं वाटतं... आणि मग दिवाळी, ख्रिसमस, रमजान, बैसाखी, नवरोज या सगळ्यांकडे पाहण्याचा नजरिया एकदम स्वच्छ आणि अर्थपूर्ण होऊन जातो...

... आणि मग, दिवाळी इतक्याच उत्साहाने मी ख्रिसमसची वाट बघते! आजूबाजूची केकशॉप्स बेल्स आणि ख्रिसमस ट्रीजनी सजतात... रस्त्यावर सांताक्लॉजच्या टोप्या विकायला येतात... टीव्हीवर परदेशात सेलिब्रेट होणारा ख्रिसमस बघताना मला पण ख्रिसमस फिव्हर चढायला लागतो! मला पण तो ख्रिसमस तसंच सेलिब्रेट करायची इच्छा होते! चर्चमध्ये जावं, 'प्रेयर्स' ऐकाव्यात... आपल्याही घरी सांताक्लॉजने यावं, आपल्यासाठी गिफ्ट्सची पोतडी ठेऊन जावं... वगैरे वगैरे...

पण अजूनतरी हे सगळं 'स्वप्न' आहे! यावर्षीही हे सगळं असंच होईल... माझी मी उठून आर्चीज किंवा तत्सम गिफ्टशॉप मध्ये जाईन. एखादं ख्रिसमस कार्ड किंवा बेल घेईन... एखादी पेस्ट्री खाईन... माझ्याच विश्वात रमताना मनातल्या मनात अगदी असोशीने सांताक्लॉजची वाट बघेन... शेवटी झोपताना म्हणेन, ''यावर्षी नाही आलास, पण पुढच्या वर्षी तरी नक्की ये...'' आणि, मी डोळे मिटले, की 'जीझस' चा 'एन्जेल' बनून 'तो' येईल, माझा सांताक्लॉज... रेनडीअरच्या गाडीतून, बर्फाची वाट तुडवत, लालचुटुक कपडे ल्यालेला... माझ्या कपाळाला 'किस' करून तो ''God bless you my child ...!!!'' म्हणेल...

त्या एका क्षणासाठी मी अक्षरशः जीव ओवाळून टाकेन...!!! मेरी ख्रिसमस!!!